
Με αφορμή τη παραίτηση Νικολαΐδη, γράφτηκαν και ακούστηκαν πολλά. «Η ΑΕΚ δεν μπορεί χωρίς τσακωμούς», «η μιζέρια επέστρεψε», «ένωση κατ΄ ευφημισμό» «διχασμός στην ΑΕΚ» και άλλα περισπούδαστα. Παπαριές. Που καμιά δεν μπορεί, όχι να ξεπεράσει, αλλά ούτε καν να πλησιάσει τη μεγαλειώδη του Πατριάρχη: «Η ΑΕΚ είναι ιδέα και αι ιδέαι δεν αποθνήσκουν». Την οποία μόλις την άκουσαν οι μουτζαχεντίν του Χατζηχρήστου, εκστασιασμένοι έκαψαν τη Λειβαδιά.
Ας προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε το φαινόμενο ΑΕΚ με όρους εσωτερικής ενδοσκόπησης.
Τι είναι η ΑΕΚ;
Μην είναι ο ξεριζωμένος Ελληνισμός; Οι χαμένες πατρίδες; οι πρόσφυγες της Νέας Φιλαδέλφειας;
Μην είναι το αντίπαλος δέος του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού; Ο τρίτος πόλος του ποδοσφαίρου; Η μεγάλη κυρία του ελληνικού ποδοσφαίρου;
Μην είναι ο φτωχός συγγενής των δυο μεγάλων; Ένας βελτιωμένος Πανιώνιος; Η εναλλακτική πρόταση για καλή μπάλα;
Τίποτα από όλα αυτά. Η ΑΕΚ είναι κατάσταση. Ροκ κατάσταση.
Ας πάρουμε τη διοίκηση. Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια ο Ολυμπιακός έχει τον Κόκκαλη και ο Παναθηναϊκός τον Βαρδινογιάννη (θείο και ανιψιό). Η απόλυτη ξενέρα. Χειρότερα και από παντρεμένος. Ενώ η ΑΕΚ είχε πληθώρα προέδρων ο ένας καλύτερος από τον άλλο. Τι να πρωτοθυμηθώ.
Ο Μελισσανίδης ο Τίγρης. Και μόνο ο ονομαστικός προσδιορισμός δείχνει πόσο προχωρημένοι είναι οι Αεκτζήδες. Ο τελευταίος άνθρωπος τίγρης που θυμάμαι ήταν ο Γκοτζαμάνης. Αυτός που σκότωσε τον Λαμπράκη. Μήπως ο Μελισσανίδης δεν σκότωσε οποιαδήποτε προοπτική της ΑΕΚ να προσεγγίσει τους δυο αιώνιους, πουλώντας την στον Τροχανά; Τον να θέλουν τώρα μερικοί τον Τίγρη να σώσει την ΑΕΚ είναι σαν να ήθελαν οι αριστεροί του εξήντα να αναλάμβανε πρόεδρος της ΕΔΑ ο Γκοτζαμάνης. Το πολύ γαρ της θλίψης (και της στέρησης τίτλων) γεννά παραφροσύνη.
Ο Τροχανάς, η πιο σουρεαλιστική κατάσταση σε παγκόσμιο επίπεδο. Απίστευτες, ονειρεμένες στιγμές που μόνο Αεκτζήδες θα μπορούσαν να ζήσουν. Μιχάλη, μου λείπεις!
Enic και Nedmend. Αντίσταση και πάλη. Να γιατί η Enic δεν ξαναπάτησε στην Ελλάδα, να γιατί η Nedmend ξεπούλησε και έφυγε τρέχοντας. Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται.
Μάκης Ψωμιάδης. Αν οι Αεκτζήδες δεν έχουν χιούμορ, οι υπόλοιπες αγαπούλες να πάτε σε ψυχίατρο.
Σειρά έχουν οι φίλαθλοι.
Οι Ολυμπιακοί δεν τολμούνε ούτε τον Κόκκαλη να βρίσουν, ενώ οι Παναθηναϊκοί που έβριζαν τον Βαρδινογιάννη, τώρα με τη πολυμετοχικότητα το κατάπιαν και αυτό. Πάνε στο γήπεδο και χειροκροτούν την ομάδα τους. Και οι μεν και οι δε. Είναι πραγματικά για λύπηση. Ενώ οι Αεκτζήδες δεν θα πλήξουν ποτέ. Με την απαγόρευση της παρουσίας φιλάθλων της αντίπαλης ομάδας κάπου έπρεπε να διοχετεύσουν την ενεργητικότητά τους. Και βρίζονται μεταξύ τους, προς το παρόν με συνθήματα, γιούχα και στιχάκια αλλά μην ανησυχείτε, σε λίγο θα πλακώνονται και μεταξύ τους. Γιατί πώς να το κάνουμε. Άμα πηγαίνεις στο γήπεδο για να χειροκροτήσεις την ομάδα σου, ξανασκέψου του. Στην όπερα θα περάσεις καλύτερα. Και θα χειροκροτήσεις περισσότερο.
Για αυτό σας λέω. Η ΑΕΚ είναι κατάσταση. Και τώρα που το ξανασκέφτομαι, δεν μπορούσα να είμαι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από ΑΕΚ.