Καμάρια

Ενω έχουμε παντού σχεδόν στα τελικά ευρωπαϊκών διοργανώσεων, ελληνικές ομάδες να φτάνουν σε τελικούς, κάποιες να κερδίσουν και το τρόπαιο σε πόλο, βόλλεϊ και μπάσκετ, κάποιοι ασχολούνται με το αν έκλασε ο Σαλπιγγίδης και αν το νύχι του ποδιού του Ντιόγο ειναι πιο μακρύ απο του Μπλάνκο. Επίσης ασχολούνται με μαλακίες -σόρρι για την λέξη αλλα αποδίδει με ακρίβεια- τύπου "η προϊστορία των δύο αντιπάλων λέει οτι ..." ... λες και δεν ειναι κάθε παιχνίδι ενα διαφορετικό απο τα άλλα !
Αντι να προωθείται ο αθλητισμός, το φίλαθλο πνεύμα, ετσι που να χειροκροτούμε κάθε προσπάθεια, ασχετα αν θα κερδίσει τίτλο, άσχετα ποιά ομάδα ειναι, σε όλα τα αθλήματα, ασχολούνται με τη φιέστα του γάβρου για το ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα και το τι ειπε ο Βγενόπουλος κι ο Ζαγοράκης και την "ατμόσφαιρα" σε ενα γήπεδο ( όπου ατμόσφαιρα βάλε φωτιές, καπνούς, αλαλαγμούς και πράσινα λέηζερ ).
Σε μία χώρα που διοργάνωσε Ολυμπιακούς Αγώνες και εχει διακρίσεις σε αρκετά αθλήματα, υπάρχουν κατι χιλιάδες αθλητικογράφοι που πληρώνονται για να ασχολούντια με τι ;
Με το ποδόσφαιρο !
Ναι με το ελληνικό ποδόσφαιρο .... δηλαδη βασικά με την χάλι-μαύρο σουπερλίγδα.
Κατάντια ....