Euro2008 η επόμενη μερα.

Μετά Χριστόν προφήτης δεν θέλω να μαι, κι αυτες τις μέρες άφησα να κυλήσει το Euro αντι να κάθομαι να το αναλύω σαν αυτούς τους απίθανους στην τηλεόραση.
Καμάρωσα που τους έβλεπα να παίζουν, τόσο με τη Σουηδία όσο και με τη Ρωσία.
Οχι για την φοβερή τους μπάλλα αλλα επειδή μια πρωταθλήτρια Ευρώπης τη σέβεσαι όπως και να χει. Καλά θα ήταν να έπαιζε εστω και 10% καλύτερα. Τωρα μπορεί να γράφαμε για το αν θα πάει στον ημιτελικό.
Οπως αξίζουν τα μπράβο στον Ρεχάγκελ και τους παίκτες για τον άθλο του 2004, ετσι πρέπει και τώρα να πέσει η ευθύνη στους ίδιους. Οπως ο πρόεδρος της ΕΠΟ καρπώθηκε την επιτυχία τότε, ετσι θα πρέπει να του αποδωθεί και το μερίδιο ευθύνης του τώρα.
- Ρεχάγκελ : Ελάχιστη ανανέωση και ελάχιστη φρεσκάδα. Δεν ενέπνευσε πάθος φέτος.
- Παίκτες : Απροετοίμαστοι και ελαφρώς απρόθυμοι να ζοριστούν παραπάνω με ελάχιστες εξαιρέσεις.
- Γκαγκά : Εχει φτιάξει ενα πρωτάθλημα για γέλια και για κλάμματα. Μόνο ελαφρυντικό το οτι αρκετοί παίκτες της εθνικής αγωνίζονται στο εξωτερικό.

Αυτο που μου μένει ειναι μίγμα χαράς με απογοήτευση και πίκρα μαζί. Περίεργο συναίσθημα.
Χαρά που ειδα να αγωνίζεται ξανά η πρωταθλήτρια. Απογοήτευση για την απόδοση, πίκρα για τα αποτελέσματα. Τρείς ήττες με ενα μόνο γκολ ενεργητικό. Αποκλεισμός σχεδόν διασυρμός.
Τι να πώ ; Οτι δεν πειράζει ; ...καλά οκ δεν πειράζει δεν θα πεθάνουμε κιόλας.
Ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να κερδίζει ....
Τώρα πίσω στα δικά μας, με διάθεση για ποδόσφαιρο ανύπαρκτη, όσο και το μυαλό του Νικοπολίδη δηλαδή. Που βγαίνει αμέσως να δηλώσει πως φεύγει απο την εθνική έχοντας μαζι του και ποιόν ; Τον Αντζα ! Καλά που δεν ηταν και ο Στολτίδης που αρνήθηκε το κάλεσμα και δεν τιμωρήθηκε ! Κύριοι στο καλό. Στην ομάδα σας, και μη μας ζαλίζετε άλλο.
Καλά, ετσι και αλλιώς σε άλλα αθλήματα θα στρεφόταν ο κόσμος και καλά θα κάνει.
Η βαρβατίλα φέτος δεν θα ξεχυθεί στους δρόμους να φωνάζει "τους γ...σαμε". Πάλι καλά.
Το έναυσμα για σοβαρότητα, ταπεινότητα, αξιοπρέπεια πρέπει να δοθεί όχι απο Γκαγκάτσηδες αλλα απο αθλητές λιγομίλητους και ουσιαστικούς.
Καμμία ανάλυση τηλεοπτική δεν θα μου πει τίποτα απολύτως, αφου δεν ενδιαφέρονται για μενα, τον φίλαθλο.
Το ειχα πει και τοτε, το λέω και τώρα :
Πριν απο επιτυχίες πρέπει να μαστε έτοιμοι για την επόμενη μέρα, και μετά απο αποτυχίες, να είμαστε το ίδιο σοβαροί όπως οταν πετύχαμε και πανηγυρίζαμε θέλοντας να απολαύσουμε την κορυφή. Μα το δύσκολο δεν ειναι τόσο το να πας στην κορυφή, αλλα το να μείνεις και μάλιστα έχοντας καθολική αναγνώριση απο τους άλλους που συνολικά εχουν να επιδείξουν πολλές παραπάνω επιτυχίες.
Γι αυτο και δεν γκρινιάζω, αλλα χειροκροτώ, με κείνο όμως το μίγμα συναισθημάτων, νιώθω σαν να βλέπω όνειρο. Υπήρχε, δεν υπάρχει.
Καλημερα σας κυρίες και κύριοι.