Με συνοπτικές θα λέγαμε διαδικασίες η Ελλάδα νίκησε την Ανγκόλα και στη συνέχεια την Κίνα.
Οι νίκες ηταν άνετες και με ευρύ σκόρ. Και στις δύο αναμετρήσεις ειδα κάτι που μου άρεσε αν και όχι 100%. Περιμένω περισσότερα απο μερικούς παίκτες.
Μου άρεσε που παίχτηκε αρκετά ο Μπουρούσης, που ο Σπανούλης παραμένει σταθερά μεγάλη αξία και που κάναμε τους αντίπαλους να μοιάζουν μικροί απέναντί μας.
Μικροί κάπως φανήκαμε κι εμείς με τις ΗΠΑ και με την Ισπανία.
Οι προπονητές όμως εστιάζουν την προσοχή στο επόμενο, το χιαστί παιχνίδι.
Το κερδίζεις, πάς εξάδα και ίσως μετάλλιο. Το χάνεις, πάς σπίτι.
Στους ομίλους αρκούσε να περάσουμε εστω τρίτοι ή τέταρτοι. Γι αυτο και φάνηκε κάπως να συγκρατεί την ομάδα ο προπονητής του Ολυμπ... εεεε... της Εθνικής μας.
Η υπέροχή σε όλα τα σημεία ηταν σαφής τόσο με την Ανγκόλα όσο και με την Κίνα.
Η Κίνα απλώς κάποια στιγμή πλησίασε στους 10 πόντους αλλα παίξαμε καλύτερο μπάσκετ απέναντι στην Κίνα. Απλά οι Ανγκολέζοι δεν μπορούσαν περισσότερα.
Δεν υπήρχε περίπτωση να χάναμε απο αυτές τις ομάδες.
Μένει να δείξουμε για πόσο παραπάνω μπορούμε.
+1
Το Μαύρο Μαργαριτάρι του Μαρόκου
-
Σε μια παλιά ασπρόμαυρη εποχή, πολύ πριν το Μαρόκο μπει στον ποδοσφαιρικό
χάρτη, όσο ακόμα ήταν Γαλλό-Ισπανικό προτεκτοράτο, το ποδόσφαιρο ήταν από
τα λί...
Πριν από 4 εβδομάδες
3 σχόλια:
Δεν νομίζω ότι έγινε τίποτα περισσότερο από το αυτονόητο στα δύο παιχνίδια με Ανγκόλα και Κίνα. Το μόνο πρόβλημα στο παιχνίδι με τους Ανγκολέζους ήταν το πρωινό ξύπνημα που το ξεπεράσαμε χωρίς πρόβλημα. Παράλληλα και η Κίνα δεν ήταν δυνατόν να αποτελέσει σοβαρό εμπόδιο για μας. Κόντρα στους Αμερικανούς περίμενα ότι θα χάσουμε ...πανηγυρικά. Δεν γίνονται κάθε μέρα εκπλήξεις όπως αυτή της Σαϊτάμα. Αλλωστε, οι Αμερικανοί ήταν πια "υποψιασμένοι" και έστειλαν στην Κίνα το "βαρύ πυροβολικό". Εκεί που θα έπρεπε ωστόσο να γίνει η υπέρβαση, στον αγώνα με την Ισπανία, δεν έγινε. Για τέταρτη φορά είδαμε τους Ισπανούς να μας κερδίζουν σε επίσημη διοργάνωση, χωρίς να μπορούμε να αντισταθούμε παρά μόνο στην πρώτη περίοδο.
Ηρθε η ώρα να κάνουμε την υπέρβαση κόντρα στην Αργεντινή, ωστόσο δεν γνωρίζω κατά πόσο μπορούμε να τα καταφέρουμε. Μου φαίνεται πως είναι πολύ δύσκολο παιχνίδι. Πιστεύω πως η Λιθουανία ήταν περισσότερο "βατή" ως αντίπαλος από την παρέα του Τζινόμπιλι. Μακάρι να διαψευστώ.
Θα διαφωνίσω με το γαττί. Η Λιθουανία έχει ένα γεμάτο ρόστερ ενώ η Αργεντινή έχει 6 παίχτες. Αν υπολογίσουμε τώρα την αξία των παιχτών κάπου στα ίδια είναι οπότε ότι και να διαλέγαμε τα ίδια ήταν. Απλά αν περάσουμε θα έχουμε 2 ντέρμπι. Αμερικανάκια και μετά λογικά Ισπανία. Δύο παιχνίδια που δεν ξέρω αν μπορούμε να κερδίσουμε. Αν παίξουμε το πρέσσινγκ με τις παγίδες επί 20 λεπτά και άλλα 20 λεπτά να είμαστε φουλ συγκεντρωμένοι και εύστοχοι τότε έχουμε ελπίδες. Όμως δυστυχώς ήδη με την Ισπανία έχει δημιουργηθεί ένα φάντασμα ενώ οι ΗΠΑ δύσκολα θα χάσουν ημιτελικό.
Λογικά μας βλέπω για χάλκινο. Αν το χάσουμε προτείνω ο Γιαννάκης να βγάλει το σακάκι του νευριασμένος!!!χαχαχα
Για το ματς με την Αργεντινή εχω γράψει, θα βγει αύριο το πρωί.
(*Σημερα θα γράψω για τον ...Ντιόγο )
Με την Ανγκόλα παίξαμε καλά στο βαθμό που ο άπειρος αντίπαλος τρόμαξε σχεδόν.
Μετά δεν μπορούσε να απειλήσει σοβαρά.
Mε την Κίνα παίξαμε καλύτερα αν και δεν περιμέναμε καταιγισμό τρίποντων σε εκεινο το σημείο του αγώνα.
Οταν μια ομάδα εχει ως τα μεσα του γ' δεκαλέπτου 0/14 τρίποντα δεν περιμένεις να αρχίσει να τα βάζει.
Τους Λιθουανούς τους ξέρουμε καλύτερα αλλα τώρα μας έλαχε η Αργεντινή.
Αλλα κι αν περάσουμε απο κει ... μας περιμένουν άλλα ζόρια.
Μιλάμε δεν θα θελα να ειμαι σε αυτην την εθνική ομάδα, να πρέπει να πρωταγωνιστώ μόνιμα σε υψηλό επίπεδο !
Εκτός αν ήμουν Σπανούλης :)
Δημοσίευση σχολίου